image description

2017 Alle rechten voorbehouden door © Harry van Hest

Blogartikel

21 co - LINGERIE EN TESTOSTERON - Hoe word je een (goede) spreker (Deel 2)

Zoals in deel 1 met deze sub-titel al meegegeven;

- omwille van de liefde begon ik met amateur-toneel

- en van mijn directeur waar ik toen werkte, kreeg ik de permissie (of de opdracht!?!) om de presentaties te doen van de events die ik voor onze uitgeverij organiseerde.

Welnu, na de eerste succesjes smaakte dat naar meer!

Het 'verlegen studentje' dat ik een jaar voordien nog was, genoot nu van de wolkjes applaus die het kreeg zelfs na de meest bescheiden presentatie(tje)s.
Af en toe een artikeltje in de krant met een enthousiaste foto in actie, plus naam en toenaam hielp uiteraard ook om mijn zelfvertrouwen een boost te geven.
Het leek mij dan ook het moment om ook andere opdrachtgevers te gaan zoeken.

Laat ik de kaart trekken van de humor

Een van de eerste grote promotieacties die ik voor Roularta organiseerde was een autozoektocht (Blog 15co). Nu hadden wij voor al de deelnemers aan dat event een 'goody bag' voorzien met allerlei 'give-aways' en daartussen zat ook een strookje om een gratis advertentie van een drietal lijntjes te plaatsen in de Streekkrant. De week na die zoektocht dacht ik °laat ik zelf ook eens zo'n strookje insturen° en ik vulde keurig de vakjes in met iets in de aard van ‘zoekt u een presentator voor uw event bel dan nr 03/ 231 43 79 ’ (Zie foto).
Wat de Luc Appermonts en Walter Capiaus dus niet deden (Blog nr 20) deed ik dus wél en met succes!

Iemand van de Belgische posterijen belde mij op en vroeg of ik in de Elisabethzaal de presentatie wilde verzorgen van hun feest voor de gepensioneerden. Uiteraard zei ik 'ja’, maar toen vroeg die man ook hoeveel dat het zou kosten? Oeps, wist ik veel!?! Dus vanuit het niets zei ik 2000 Bef (50 €). Uiteraard zei die man ‘OK’ en had ik mijn eerste ‘betaalde’ presentatie-job binnen: een presentatie in de Elisabethzaal!
Als affiche kon dat tellen!

Of ik het goed deed?
Dat ben ik nooit te weten gekomen.
Allicht zal ik, dank zij het 'kleinzoon-effect' als jong knaapje toch wel zeker de sympathie van die gepensioneerden hebben meegekregen, want dat is a priori een dankbaar publiek.
Hoe dan ook, ik had mij voor het eerst ‘verkocht’ als presentator.

De tweede keer dat ik zo’n ‘annonceke’ in de krant zette, was het weer bingo en kreeg ik de vraag of ik de presentatie wilde doen van de modeshow van Jenico in Aartselaar.
Een modeshow !?!
Zelf had ik er ooit één gezien als voorbereiding voor de modeshow die ik zelf zou organiseren met de uitgeverij, maar verder had ik geen flauw benul hoe ik dat nu zou aanpakken. Daarenboven was het ook nog een lingerieshow!
Zelf nog vol testosteron zittend zou ik een hele show dienen te overleven tussen halfnaakte dames en dan liefst zonder domme dingen te zeggen.
Dus ik dacht °laat ik het maar niet te plechtstatig aanpakken en de kaart trekken van de humor° .

Doorheen de jaren heb ik trouwens geleerd dat je als presentator/spreker sowieso scoort als je jezelf niet al te ‘au serieux’ neemt. Relativeer je belang!
Als presentator ben je eigenlijk enkel maar een ‘rode loper’ die er voor zorgt dat diegenen die je aankondigt tot hun recht komen.
Voor sprekers over gelijk welk onderwerp geldt hetzelfde. Hoe slim je ook bent, hoeveel boeken je ooit schreef, hoe populair je ook denkt te zijn, de kans is groot dat er in je zaal mensen zitten die nog slimmer of populairder zijn dan jij.
Om dat alles te relativeren is humor dan ook het uitgelezen middel.

Vuurdoop

Dat lukte bij Jenico gelukkig wonderwel!
De show had plaats in een bescheiden zaaltje  een paar huizen voorbij de winkel, op 'Het Laar' in Aartse-laar en dat zaaltje zat stampvol!
Naast een aantal professionele modellen deden er ook meisjes mee die waarschijnlijk als mannequin geronseld waren bij de klanten en familieleden van de enthousiaste dame die het geheel organiseerde. Dus voor de helft van de mannequins was het allicht ook hun 'eerste' modeshow. Kortom, dit was het ideale biotoop voor mijn vuurdoop.
De humor waar ik het over had kwam vooral tot zijn recht door interactie met de mannequins (foto's) en zelfs met het publiek. Hierbij was het, zeker gezien de soort van kledij, belangrijk dat ik er angstvallig op lette van bij wat ik ook zei, steeds trouw te blijven aan mijn 'brave' stijl van humor, on-liners, nu en dan een passend citaat, en ad rem reageren op onverwachte wendingen,etc … kortom 'humor' waar ook mijnheer pastoor mee akkoord kon gaan (als die al binnen mocht).
Want het was nog ruim voor de '#Me Too' maar de gevoelens bij de dames waren allicht dezelfde.
Het werd dan ook een spannende, maar vooral ook een heel plezierige avond! (foto’s)

Toen voelde ik het! Dit wordt mijn toekomst!
Niet de modeshows op zich, maar wel het presenteren, het contact met het publiek, de interactie, de mogelijkheden die de microfoon je geeft om een boodschap, hoe bescheiden ook, door te geven aan een per definitie enthousiaste gemeenschap.
Hier word ik blij van en van de weersomstuit mijn publiek dus ook, dus daar kan ik wat mee.

In mijn beginjaren heb ik dan ook ontelbare modeshows gepresenteerd. Heel België door, in kleine achterafzaaltjes maar ook in grote luxehotels, voor ingewikkelde combinaties van diverse modezaken samen, maar ook voor grote merken, op braderijen en in restaurants, in open lucht en in tenten, in grootwarenhuizen en in historische gebouwen en altijd was het feest!
Met heel veel plezier denk ik hierbij oa terug aan de reeks Bruidsshows van Loving You, toendertijd georganiseerd door vriend & zakenman Rudy Becks (foto’s). Spectaculaire shows met topmanequins en dat het hele land door. Heerlijk !

Een van de grote charmes van modeshows dat is dan ook dat je zelden alleen op het podium staat. Altijd heb je minstens één en doorgaans zelfs twee mannequins op de loper die het ook fijn vinden verbaal betrokken te worden in de interactie met het publiek. Zij kunnen daar dan op inspelen een beetje 'acteren' en laten zien dat ze meer kunnen dan alleen maar mooi wezen.

Helemaal feest zijn 'défilés' (zoals modeshows in het jargon genoemd worden) met kinderen, hoe kleiner hoe liever.
Al snel leerde ik dat zo’n kleutertjes op zich altijd al goed zijnvoor een aantal ‘oh’s’ en ‘ah’s’ en alleen al door ze te helpen op die toch wel heel ‘spannende’ loper, creër je als presentator kansen tot plezante interacties waar je samen met hen altijd mee scoort bij een publiek van doorgaans hoofdzakelijk dames. (foto)

De mannequins waar ik mee mocht werken waren trouwens mijn belangrijkste ‘verkooppromotrices’. Het waren zij die mij weer gingen aanbevelen bij hun andere klanten.
Na een tijd groeide er ook een hechte band met die dames en heren. Want en dat is ook een prettige bijkomstigheid, de modeshows werden na een aantal jaren een zich herhalend verschijnsel en dus een vorm van 'vast inkomen'.
In de lente en de herfst hadden we telkens 2 tot 3 weken dat wij bijna elke avond ergens te lande een ‘défilé’ hadden en dat tikte lekker aan. Dat maakte ook dat er telkens wel een of twee mannequins weer meeliepen waar je de dag daarvoor ook mee samengewerkt had. Zo krijg je als vanzelf een collegiale band. (Wat te merken is aan de groepsfoto van een historische 'Modellenreunie' georganiseert door Walter Callebaut, een van de vaste waarden bij de heren-mannequins  ;-)

PS Jaren later ben ik de dame van Jenico samen met haar dochter nog tegen gekomen toen ik een presentatie deed in de INNO op de Meir te A'pen. Toen hebben wij een selfietje gemaakt (dus echt wel jaaaaren later) en de dames praatten nog steeds even enthousiast over ‘onze show’. Dus ook zij waren blijkbaar content met mijn 'debuut'.

Hoe word je een (goed) spreker?

Maar uiteraard waren modeshows niet het enige waar ik op focuste. Er waren ook de braderijen, de playbackshows, de beurzen, de quiz programma’s de kustacties, productvoorstellingen, moderaties en de missverkiezingen, vooral de missverkiezingen. Daar kom ik later nog op terug.
Maar laat ik eerst even resumeren wat de titel van deze blog-column beloofd.

Hoe word je een goed spreker? Of het nu is als presentator of als 'keynote speaker' in essentie blijft het gelijk: ‘wie het kleine niet eert is het grote niet weert’.
We zouden natuurlijk allemaal willen dat we van in het begin enkel in grote zalen vol met enthousiast publiek en voor een geweldige gage ons ding kunnen doen. Maar zo werkt het niet.
Ook Obama, het sprekers voorbeeld ‘par exelence’, is bescheiden begonnen allicht in zijn ‘college’ of op zijn unief.
Bij de opbouw van zijn politieke carrière zal hij ook even goed in achterafzaaltjes, als in chique hotels zich verder bekwaamd hebben.
Een goed presentator/spreker krijgt zijn zelfvertrouwen en zijn verbale elasticiteit dan ook vooral door te oefenen, te oefenen en weer te oefenen.
Ja ook voor de spiegel zoals de handboekjes ons voorhouden, of zoals het nu kan voor hun eigen selfie-camera.  
Maar vooral in confrontatie met alle mogelijke soorten publiek, waarbij de comfortzone telkens verder verlegd wordt!
Het begint met een bescheiden zaaltje in een kleine gemeente en groeit door naar een spektakelshow in de Hilton in een hoofdstad.
Zo is het alvast dat ik m'n vak heb mogen leren en van een verlegen studentje een (naar ik hoop) professionele presentator/moderator en nu ook spreker werd.


Met dank voor de foto's aan oa

Eric Buyssens
Marie-Louise Vlaminck (Boetiek Pattaya Borgerhout )
Walter Callebaut 

en vele anderen die ik even graag zou vermelden als ik ze kon traceren 

306 likes

Wenst u meer informatie?

Wenst u meer informatie omtrent de mogelijkheden voor uw evenement, of zoekt u een coach die uw communicatieve vaardigheden kan aanscherpen?
Dan kan u altijd vrijblijvend contact opnemen via volgende link: